مقدمه و هدف: تشکیلات هیپوکامپ بخشی از سیستم لیمبیک است که در رابطه با حافظه و یادگیری دخالت دارد. تشکیلات هیپوکامپ شامل؛ سابیکولوم، هیپوکامپ اصلی و شکنج دندانه ای می باشد. هیپوکامپ اصلی نیز به سه ناحیهCA1 ، CA2 و CA3 تقسیم می گردد. در هیپوکامپ اصلی علاوه بر سلول های اصلی یا نورون های هرمی، آستروسیت ها نیز نقش بسیار مهمی را ایفا می کنند و حتی در امر حافظه نیز دخیل می باشند. حافظه و یادگیری مفاهیم بسیار نزدیکی هستند و در واقع، آموزش نیازمند برخی امکانات جهت ذخیره اطلاعات و مکانیزم های نگهداری اطلاعات شبیه به حافظه است. هدف از این مطالعه بررسی تغییر تعداد آستروسیت های ناحیه CA2 هیپوکامپ موش صحرایی در اثر آموزش فضایی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی با استفاده از روش ماز آبی موریس و دو تکنیک حافظه رفرانس و حافظه کاری 15 عدد موش صحرایی نر نژاد ویستار در آزمایشگاه رفتارشناسی گروه فیزیولوژی انستیتو پاستور در سال های 1385 ـ 1384 مـــورد مطــالعه قرار گرفتند.5  عدد در گروه کنترل و 5 عدد در هر یک از گروه های آزمایشی قرار گرفتند. پس از انجام آزمایش های آموزشی مغز موش ها خارج شده و جهت انجام مراحل آمادش بافتی، از مغزها برش های سریال تهیه گردید و با رنگ آمیزی اختصاصی هماتوکسیلین اسید فسفوتنگستیک رنگ آمیزی شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آماری تی و آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل گردیدند. یافته ها: نتایج نشان دادند که تفاوت آماری معنی داری بین تعداد آستروسیت های ناحیه CA2 در گروه حافظه رفرانس با گروه کنترل وجود دارد. همچنین تفاوت آماری معنی داری نیز بین گروه حافظه کاری با گروه کنترل به دست آمد. با مقایسه دو گروه آموزش دیده مشخص شد که تفاوت آماری معنی داری نیز بین دو گروه وجود دارد و تعداد آستروسیت ها به ترتیب از گروه کنترل به حافظه رفرانس و از گروه حافظه رفرانس به حافظه  کاری افزایش می یابد. نتیجه گیری: آموزش های فضایی و یادگیری تعداد آستروسیت های هیپوکامپ را افزایش می دهند.

زمینه و هدف: امروزه فرمالین به عنوان یک فیکساتیو خوب و ارزان، ولی بسیار مضر برای سلامتی انسان مورد توجه قرار دارد. این ماده از جمله مواد شیمیایی است که به طور سنتی در آزمایشگاه های پاتولوژی و آناتومی به عنوان یک پایدار کننده استفاده می شود و افراد شاغل در این بخش ها نیز تحت تاثیر اثرات زیانبار آن قرار دارند. در این مطالعه تاثیر مواد پایدار کننده جایگزین شونده فرمالین بر نتیجه رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین بررسی گردید.روش بررسی: در این مطالعه، از سه نوع ماده فیکساتیو که تاکنون به عنوان جایگزین شونده فرمالین معرفی شده اند، همراه با فرمالین 10% بافر شده، استفاده گردید. این فیکساتیوها به ترتیب با حروف K, B وM  نامگذاری و شناسایی شدند. سپس قطعات کبد خرگوش در ظروف حاوی هر کدام از این فیکساتیو ها قرار داده شد. پس از 24 ساعت، بافت ها فرآوری شده، و عمل قا لب گیری با پارافین انجام گرفت. در ادامه، برش ها با روش رایج رنگ آمیزی H & E رنگ آمیزی و با میکروسکوپ نوری بررسی شدند.یافته ها: در مجموع، نتیجه حفظ و نگهداری ساختار بافتی و رنگ آمیزی بافت های فیکس شده با فیکساتیو M نسبت به دیگر فیکساتیو ها مطلوب تر بود.نتیجه گیری: در این مطالعه، دو نوع از سه نوع ماده فیکساتیو با داشتن بعضی محاسن و معایب نسبت به فرمالین باعث پایداری مطلوب بافت ها شده و نتیجه رنگ آمیزی قابل قبولی داشتند. در نتیجه می توان آنها را کاندیدای مناسبی برای جایگزینی فرمالین دانست.

هدف: هپاتیت مزمن ویروسی بدون عارضه قابل درمان است، اما این التهاب پارانشیم کبدی در صورت طولانی شدن، موجب ایجاد فیبروز و کاهش پاسخ به درمان در مراحل پیشرفته می گردد. التهاب و فیبروز در درجات و مراحل مختلف، پاسخ به درمان و پیش آگهی متفاوتی دارند، لذا تعیین دقیق درجه (grade) التهاب و مرحله (stage) فیبروز و نمره نهایی حایز اهمیت می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه رنگ آمیزی روتین هماتوکسیلین- ائوزین (H&E) با رنگ آمیزی اختصاصی ماسون تری کروم و رتیکولین در تعیین درجه و مرحله هیستوپاتولوژیک هپاتیت مزمن ویروسی می باشد.روش ها: این مطالعه توصیفی - تحلیلی و گذشته نگر در سالهای 81-82 در مرکز درمانی الزهرا (س) انجام گرفت. 50 نمونه بیوپسی هپاتیت مزمن ویروسی مطالعه شد، از هر بلوک پارافینی سه اسلاید تهیه گردید و هر کدام توسط یکی از سه رنگ آمیزی فوق رنگ شد. سپس نتایج رنگ آمیزی H&E با رنگ آمیزی اختصاصی ماسون تری کروم و رتیکولین جهت تعیین درجه و مرحله میکروسکوپی مقایسه گردید.نتایج: میانگین درجه با رنگ آمیزی H&E (SD=4.5) 7.34 : و با رنگ آمیزی ماسون تری کروم و رتیکولین: (SD=4.53) 7.38 حاصل گردید. میانگین مرحله با رنگ آمیزی H&E (SD=1.2) 1.16 : و با رنگ آمیزی ماسون تری کروم و رتیکولین (SD=1.6) 2.4 بدست آمد. با استفاده از آزمون T student بین میانگین درجه رنگ آمیزی H&E و رنگ آمیزی ماسون تری کروم و رتیکولین اختلاف معنی دار مشاهده نشد (P>0.05) اما میانگین مرحله، بین رنگ آمیزی H&E با رنگ آمیزی ماسون تری کروم و رتیکولین دارای اختلاف معنی دار بود (P<0.001). آزمون wilcoxon نیز مطالب فوق را تایید کرد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش موید این است که روش رنگ آمیزی ماسون تری کروم و رتیکولین یک روش تکمیلی قابل قبول در کنار رنگ آمیزی روتین H&E بوده و با اطمینان بیشتری مرحله هیستوپاتولوژیک، پاسخ به درمان و پیش آگهی را مشخص می نماید.

زمینه و هدف: با توجه به فراوانی بروز بیماری های آماسی دستگاه گوارش فوقانی و اثبات نقش هلیکوباکترپیلوری در پاتوژنز آنها، مطالعه ای جهت ارزیابی توانایی روشهای مختلف رنگ آمیزی در شناسایی این باکتری طراحی شد. روش بررسی: طی یک مطالعه تحلیلی ـ مقطعی، 50 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه های دانشگاه علوم پزشکی ایران که از علایم دستگاه گوارش فوقانی رنج می بردند، انتخاب شده و تحت اندوسکوپی قرار گرفتند. سپس نمونه های بیوپسی تهیه شده با 3 روش رنگ آمیزی شامل گیمسا، هماتوکسیلین و ائوزین معمولی(H&E=Haematoxylin and Eosin) و هماتوکسیلین و ائوزین با هماتوکسیلین طولانی مدت، رنگ شده و با استفاده از آزمون آماری مک نمار توانایی آنها جهت تشخیص هلیکوباکترپیلوری مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: رنگ آمیزی گیمسا و H&E با هماتوکسیلین طولانی مدت در 27 بیمار(54% بیماران) و رنگ آمیزی H&E معمولی در 21 بیمار(42% بیماران)، H.pylori(Helicobacter Pylori) را نشان دادند. میزان همخوانی رنگ آمیزی گیمسا و H&E با هماتوکسیلین طولانی مدت، 100% بود در حالی که میزان همخوانی رنگ آمیزی H&E معمولی با این دو رنگ آمیزی، 88% و حساسیت آن، 77% بود. نتیجه گیری: رنگ آمیزی H&E با هماتوکسیلین طولانی مدت دارای حساسیتی معادل رنگ آمیزی گیمسا است و به علت سهولت انجام کار و عدم نیاز به رنگ آمیزی اضافی، جهت تشخیص سایر موارد پاتولوژیک، جایگزین مناسبی برای رنگ آمیزی های H&E و گیمسا محسوب می شود.

پیش زمینه: سوراخکاری در درمان شکستگی استخوان برای ثابت نگه داشتن قطعات شکسته با پیچ، سیم و یا پلاک انجام می پذیرد. مورفولوژی سطح حفره سوراخ کاری شده و اجزای تثبیت کننده موضع شکستگی بر روی استحکام اتصال در فرآیند ثابت سازی اثرگذار است. در حین سوراخکاری ممکن است دما از 47 درجه سانتی گراد بالاتر رود و آسیب جبران ناپذیر نکروز حرارتی برجای گذارد. زبری سطح می تواند به عنوان نشانه ای از آسیب سلول استخوانی در نظر گرفته شود.مواد و روش ها: در این پژوهش، اثر پارامتر سرعت چرخشی مته بر ایجاد عیوب سطحی استخوان، در انجام سوراخ کاری و همچنین اثر تخریبی حرارتی در سرعت های مختلف چرخش دریل (7 سرعت) در دو حالت با مایع خنک کار و بدون خنک کار بررسی گردید. در تمامی آزمون ها میزان دما اندازه گیری شد. نمونه ها بعد از برش، با استفاده از روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین برای مشاهده عیوب سطحی رنگ آمیزی شدند. یافته ها: کمترین دمای حاصل، در حالت استفاده از مایع خنک کار بود که دما از حد مجاز فراتر نرفت و حداقل عیوب سطحی و دما در شرایط آزمون بدون خنک کار در سرعت چرخشی 1500 دور بر دقیقه بود که دمای 48.5 درجه سلیسیوس بدست آمد. نتیجه گیری: بکارگیری مایع خنک کار در فرآیند سوراخکاری استخوان، ضمن جلوگیری از ازدیاد بیش از حد دما و وقوع پدیده نکروز حرارتی، موجب دستیابی به کمترین عیوب و بالاترین کیفیت سطح جدار سوراخ می گردد.

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین سرطان در بین زنان به شمار می رود، امروزه مطالعات مختلفی به بررسی ارجحیت دو روش Hematoxylin and eosin (H&E) و Immunohistochemistry (IHC) در بررسی بیوپسی های پستان پرداخته اند، اما همواره تفاوت نظر بین مطالعات در این مورد وجود دارد. بنابراین در این مطالعه به بررسی مقایسه ای دو روش رنگ آمیزی (H & E ) و رنگ آمیزی IHC در افتراق انواع ضایعات پرولیفراتیو و نئوپلاستیک درجا در بیوپسی های پستان بر اساس ضریب توافق مشاهده گر پرداختیم. روش کار: در این مطالعه مقطعی، 81 نمونه بیوپسی پستان از بیماران مبتلا به انواع ضایعات پرولیفراتیو و نئوپلاستیک درجای پستان از بین بیماران مراجعه کننده به بیمارستان های الزهرا، سید الشهدا و کاشانی اصفهان در طی یک دوره ی 5 ساله از سال 1393 تا 1397 انجام گرفت. نمونه ها با استفاده از رنگ آمیزی H&E و رنگ آمیزی IHC توسط دو پاتولوژیست مشاهده گردید و میزان توافق آنها با استفاده از ضریب کاپا بررسی شد. نتایج: براساس آزمون کاپا توافق بین دو پاتولوژیست در مورد دو رنگ آمیزی H&E (001/0 >p، 82/0= kappa) و رنگ آمیزی IHC (001/0>p، 95/0= kappa) معنی دار مستقیم بود. نتیجه گیری: با توجه به این که میزان توافق بین دو پاتولوژیست در روش رنگ آمیزی IHC بیشتر از رنگ آمیزی H&E است، به نظر می رسد روش رنگ آمیزی IHC از کارایی مطلوب تری در بررسی ضایعات پرولیفراتیک و نئوپلاستیک پستان برخوردار باشد.

زمینه و هدف: دی آنتامبا فراژیلیستک یاخته روده بزرگدر پاره ای از موارد سبب تظاهرات بالینی در افراد آلوده می شود که شامل درد موضعی شکم، کاهش وزن، نفخ و بی اشتهائی می باشد. تشخیص صحیح این آلودگی و افتراق آن با سایر تک یاخته های انگلی حائز اهمیت است. مطالعه حاضر به منظور تعیین فراوانی این انگل در مراجعین به آزمایشگاههای شهر چالوس در سال 1389 با استفاده از دو روشPCR  و رنگ آمیزی هماتوکسیلین آهن انجام شده است.روش بررسی: مطالعه از نوع مقطعی و نمونه گیری تصادفی روی 302 نمونه مدفوع همزمان با اخذ پرسشنامه از بیماران بوده است. نمونه ها پس از بررسی سریع لام مرطوب در دو لوله حاوی پلی وینیل الکل (رنگ آمیزی) و الکل اتانل (آزمایشهای مولکولی) به آزمایشگاه مرجع ارسال گردید. بررسی همزمان نمونه های مدفوعی با روش استاندارد هماتوکسیلین آهن و روش مولکولی Nested-PCR و مقایسه حساسیت و ویژگی دو روش با یکدیگر انجام شد.یافته ها: در بررسی نمونه ها با روش هماتوکسیلین آهن 6 (1.99%) نمونه مثبت قطعی شناسائی شد که در آزمون با روش مولکولی 5 نمونه از آنها مثبت بود. کلیه نمونه های منفی با روش رنگ آمیزی در روش مولکولی نیز منفی بوده است. آلودگی توام دی آنتامبا فراژیلیس با آنتامبا کلی در 2 مورد و با بلاستوسیستیس هومونیس در 1 مورد مشاهده گردید. حساسیت و ویژگی PCR به نسبت روش هماتوکسیلین به ترتیب 85% و 100% می باشد.نتیجه گیری: علت تفاوت در تطابق نتایج خطاهای چشمی با روش رنگ آمیزی و عدم همزمانی در بررسی مولکولی و رنگ آمیزی می تواند باشد.

مقدمه: اندازه گیری فشار چشم (IOP) یکی از مراحل با اهمیت در معاینه کامل چشم پزشکی می باشد. تخمین زده می شود که در ایالات متحده آمریکا حدود 000/900 نفر در اثر گلوکوم به عیب دائمی یا مزمن بینایی مبتلا می باشند. به علاوه، حدس زده می شود که نیمی از این افراد از بیماری خود مطلع نیستند. تونومتری Goldmann applanation متداول ترین و دقیق ترین شیوه ای است که اکثر چشم پزشکان آن را در اندازه گیری فشار داخل چشم ترجیح می دهند. با توجه به مشکلاتی که استفاده از رنگ آمیزی فلورسین به دنبال دارد (از جمله سوزش چشم، احتمال ایجاد حساسیت، خارش، عفونت، مشکلات تهیه و هزینه آن)، اگر بتوان فشار را با دقت مناسب و بدون فلورسین اندازه گرفت، دارای اهمیت است. در این مطالعه به مقایسه تونومتری با استفاده از رنگ آمیزی و بدون رنگ آمیزی پرداخته شد.روش ها: در این پژوهش 250 بیمار (500 چشم) مراجعه کننده به کلینیک چشم مفتح یاسوج در اردیبهشت 1387 مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه گیری آسان و خود شاهد بود. بیماران مبتلا به گلوکوم، کودکان زیر 15 سال، افرادی که از نظر آناتومیکی دارای چشم های گود و پلک های تنگ بودند و نیز افرادی که حین کار همکاری نداشتند، از مطالعه حذف شدند. در هر بیمار به صورت تصادفی فشار یک چشم با استفاده از رنگ آمیزی فلورسین و فشار چشم دیگر بدون رنگ آمیزی اندازه گیری شد.یافته ها: 105 زن (42 درصد) و 145 مرد (58 درصد) در مطالعه شرکت نمودند. میانگین سنی افراد شرکت کننده 13.32 ± 32 سال بود. میانگین فشار چشم بدون رنگ آمیزی فلورسین برابر با 2.089 ± 12.60 و با رنگ آمیزی برابر با 2.070 ± 12.90 شد. میانگین فشار چشم راست با رنگ آمیزی 1.730 ± 13.08 و بدون آن 2.110 ± 12.68 بود و برای چشم چپ با رنگ آمیزی 2.047 ± 13.12 و بدون آن 2.333 ± 12.12 محاسبه گردید که تفاوت ها در هیچکدام از نظر آماری معنی دار نشد.نتیجه گیری: استفاده از نوارهای کاغذی فلورسین همیشه با مشکلاتی همراه بوده است. برخی بیماران احساس ناراحتی و سوزش چشم ها را هنگام قرار دادن کاغذ فلورسین در چشم بیان می کنند؛ به خصوص هنگامی که با تعجیل انجام شود. حساسیت به فلورسین (اگرچه میزان آن کم است) و انتقال عفونت ها از طریق کاغذ فلورسین از دیگر مشکلات آن است. با توجه به این که اکثر مقالات موجود در این زمینه مربوط به سال های دور هستند؛ نیاز به بررسی جدیدی در این مورد حس می شود. این بررسی نشان داد که تفاوت حاصل از انجام تونومتری با و بدون فلورسین از نظر آماری معنی دار نبود؛ اما انجام مطالعات جدید و بیشتر در این زمینه لازم به نظر می رسد.

مقدمه: سرطان سرویکس دومین سرطان شایع زنان می باشد که یک فاز پیش سرطانی طولانی دارد هدف از برنامه های غربالگری، شناسایی و درمان این ضایعات پیش سرطانی، قبل از تبدیل شدن آنها به سرطان است. این مطالعه با هدف ارزیابی اینکه آیا رنگ آمیزی سرویکس با اسیداستیک 5% (تست VIA) می تواند جایگزین مناسبی برای سیتولوژی به عنوان روش پذیرفته شده غربالگری سرویکس باشد، طراحی شده است.روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی200 زن که جهت معاینه و بررسی لازم به درمانگاه زنان بیمارستان قائم(عج) مشهد و در مدت یک سال انجام شد. بعد از گرفتن رضایت آگاهانه از هر خانم، معاینه لگنی و VIA انجام شد. 100 زن با VIA مثبت و 100 زن با VIA منفی بصورت تصادفی برای مطالعه انتخاب شدند که برای هر دو گروه سیتولوژی و معاینه کولپوسکوپی انجام شد. بیوپسی سرویکس برای کسانی که یافته کولپوسکپی غیر طبیعی داشتند انجام شد. ضایعات CIN یا شدیدتر در هیستولوژی، مثبت واقعی در نظر گرفته شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار ( SPSS نسخه 11)، سپس حساسیت، اختصاصیت، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی برای هر کدام از تست ها محاسبه و مقایسه انجام شد.یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که 69 زن در گروه VIA مثبت و 61 زن در گروه VIA منفی سیتولوژی غیر طبیعی داشتند. بر اساس بیوپسی، 58 زن در گروهVIA مثبت و 2 زن در گروهVIA منفی، در نهایت تشخیص دیسپلازی داشتند، در حالی که این ارقام برای سیتولوژی غیرطبیعی و طبیعی به ترتیب 43 و17 نفر بود. حساسیت و اختصاصیت به ترتیب 96 % و 70% برای تست VIA بود، در حالی که برای تست سیتولوژی 72% و 38% بود. ارزش اخباری مثبت 58% برایVIA و 33% برای سیتولوژی بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که VIA می تواند یک تست جایگزین مناسب و کارآمد برای ضایعات پیش سرطانی و سرطان سرویکس باشد.